อาหารฟิลิปปินส์

                     

                                                                              อโดโบ้ (Adobo)

                               ที่มา : https://sites.google.com/site/mnmasean/xahar-prathes-filippins

                        อาหารฟิลิปปินส์ ประกอบด้วยอาหาร วิธีการเตรียมและประเพณีการรับประทานอาหารที่เป็นเอกลักษณ์ของประเทศฟิลิปปินส์ รูปแบบของการทำอาหารและอาหารที่เกี่ยวข้องมีการพัฒนาตลอดระยะหลายศตวรรษจากวัฒนธรรมดั้งเดิมของกลุ่มชนที่พูดภาษาในตระกูลออสโตรนีเซียนผสมกับอาหารสเปนและโปรตุเกส จีน อเมริกัน และอาหารอื่น ๆ ในเอเชียที่ปรับให้เข้ากับส่วนผสมพื้นเมืองและความนิยมในท้องถิ่น อาหารมีตั้งแต่ง่ายมากเช่นปลาทอดเค็มและข้าวและอาหารที่มีความประณีต อาหารยอดนิยมฟิลิปปินส์ยอดนิยมได้แก่ เลโชน (lechón หมูย่างทั้งตัว), ลองกานีซา (longganisa ไส้กรอกฟิลิปปินส์) ตาปา (tapa ทำจากเนื้อวัว) ตอร์ตา (torta ไข่เจียว) อโดโบ (adobo ไก่และ / หรือหมูต้มในกระเทียม น้ำส้มสายชู น้ำมัน และซอสถั่วเหลืองเคี่ยวจนแห้ง) กัลเดเรตา (kaldereta สตูว์เนื้อในซอสมะเขือเทศ) เมชาโด (mechado เนื้อ ปรุงกับถั่วเหลืองและซอสมะเขือเทศ)โปเชโร (pochero กล้วยและเนื้อในซอสมะเขือเทศ) อะฟริตาดา (afritada ไก่หรือหมูในซอสมะเขือเทศกับผัก) กาเร-กาเร (kare - kare หางวัว และผักสุกในซอสถั่วลิสง) พาตากรอบ (ขาหมูทอด )ฮาโมนาโด (hamonado หมูหวานในซอสสับปะรด) อาหารทะเลในน้ำซุปรสเปรี้ยว ปันสิท( pancit ก๋วยเตี๋ยว) และลุมเปีย (lumpia ปอเปียะสดหรือทอด)เป็นหนึ่งในอาหารยอดนิยม ของประเทศฟิลิปปินส์ เป็นอาหารที่มีต้นกำเนิดมาจาก ภาคเหนือ ของฟิลิปปินส์  และเป็นที่นิยมของนักเดินทางหรือ นักเดินเขา อโดโบ้ทำจากหมูหรือไก่ที่ผ่านกรรมวิธีหมักและปรุงรสโดยจะใส่ซีอิ้วขาว น้ำส้มสายชู กระเทียมสับ ใบกระวาน พริกไทยดำ นำไปทำให้สุกโดยใส่ในเตาอบ หรือ ทอด และรับประทานกับข้าว

                  อาหารฟิลิปปินส์มีรสชาติใกล้เคียงกับอาหารไทยมาก คือที่ประเทศฟิลิปปินส์มีกินข้าวกับกับข้าวต่างๆ และมีการกินหมี่ผัด อาหารที่ขึ้นชื่อที่สุดของฟิลิปปินส์คือ Lechón อ่านว่า “เลชอง” คือหมูย่าง เค้าจะเอาหมูไปหันกับไม้ ผ่าครึ่งแล้วเผาไฟทั้งตัว จะได้เนื้อหมูที่หอมและหนังกรอบ นอกจากนี้ยังมี อะโดโบ เป็นเมนูหมูหรือไก่อบเปรี้ยวหวานคล้ายสตู  Singing เป็นซุปอาหารทะเลรสเปรี้ยวที่ใส่น้ำมะขาม และ โบฟีส์ เป็นเมนูเครื่องในหมูผัดพริกจานนี้จะรสชาติเผ็ดที่สุด ต่อมาเป็นอาหารทานเล่นที่ไม่นิยมในไทยแล้วนั่นคือไข่ข้าวไข่ตัว บาลู้ท เป็นไข่ที่ฟักเป็นตัวอ่อนของเป็ดไก่แล้วนำไปต้มกลิ่นจะออกเหม็นคาว อาหารทุกอย่างทานกับข้าวสวย เป็นกับข้าว อาหารฟิลิปปินส์รสชาติจะออกเปรี้ยวหวาน ไม่เผ็ดเลย และมีส่วนประกอบของกะทิค่อนข้างเยอะ บางครั้งเมนูผัดผักผัดถั่วก็ยังใส่กะทิ แกงใส่กะทิ อาหารค่อนข้างมันและมีผักน้อย ดังนั้นคนฟิลิปปินส์ที่มีอายุหน่อยจึงค่อนข้างอ้วนคนฟิลิปปินส์ชอบทานอาหารฟาสต์ฟู้ดส์กันมาตามถนนหนทางฟาสต์ฟูดแบรนด์ดังมีทั่วทุกหัวถนนที่ขายดีมากเห็นจะเป็นพวกไก่ทอด โดยเฉพาะแบรนด์พื้นบ้าน Jolie Bee ซึ่งมีสาขามากที่สุด สนนราคาก็ไม่แพงด้วย ด้านขนมหวานและของหวานที่ขึ้นชื่อคือ Toron (โตรอน) คือปอเปียะกล้วยทอด Buko Pie (บูโก้พาย) หรือพายมะพร้าวที่นี่จะขายเป็นถาดขนาดกลางราคาประมาณ70บาทของหวานพวกน้ำแข็งใสก็ขึ้นชื่อ ถั่วเคลือบช็อกโกแลตทอด มีขายตามแผงมากมาย และ Halo-Halo หรือน้ำแข็งใสราดน้ำหวานสีต่างๆ คล้ายบ้านเรา ส่วนรถเข็นขายผลไม้ก็มีทั่วไปเหมือนเมืองไทยเลย ผลไม้ที่ขึ้นชื่อที่สุด คือมะม่วง ว่ากันว่าที่นี่อร่อยที่สุดในโลกนะ ราคาก็ไม่ถูกด้วย ขายตามท้องตลาดเป็นมะม่วงสุกก็ตกกิโลละ70บาทแล้ว  แต่มะม่วงอบแห้งนี่ดังยิ่งกว่าถึงขนาดมีแบรนด์ส่งออกมากมาย ราคาจำหน่าย 200กรัมจะอยู่ที่ 116เปโซ ประมาณ80บาท ส่วนเครื่องดื่มที่ขึ้นชื่อของที่นี่คือ น้ำมะพร้าวและเบียร์ โดยเฉพาะเบียร์ยี่ห้อท้องถิ่นคือ เบียร์ San Miguel ซึ่งถือว่าใครไม่ได้มาชิมเบียร์ยี่ห้อนี้ถือว่ายังมาไม่ถึงฟิลิปปินส์

อาหารลาว

อาหารประเทศลาว

                คนไทยจำนวนมากมักเข้าใจว่าอาหารก็คืออาหารอีสานของไทย ซึ่งนับว่าคลาดเคลื่อนจากข้อเท็จจริงมาก โดยทั่วไปแล้วอาหารลาวรสชาติมักไม่ค่อยจัดจ้าน มีรสธรรมชาติมาก เครื่องปรุงรสแต่เดิมใช้เกลือเพียงอย่างเดียว มาปัจจุบันชาวลาวทั้งประเทศนิยมใช้ผงชูรสกันมากขึ้นจนเป็นเรื่องปกติแล้วว่า ไม่ว่าเป็นอาหารใดก็ต้องใส่ผงชูรสไว้ก่อน

เช่น เดียวกับเมืองไทยที่เรื่องวัฒนธรรมการกินอาหารถือเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละ ภูมิภาค ชาวลาวภาคเหนืออย่างหลวงพระบางก็เช่นกัน จะมีลักษณะและรสชาติอาหารแตกต่างกันจากลาวภาคใตอย่างแถบเมืองปากเซ สะหวันนะเขต หรือแม้แต่ลาวภาคกลางเช่นเมืองเวียงจันทน์ ท่าแขก

                        สำหรับอาหารหลวงพระบางซึ่งถือว่าเป็นอาหารภาคเหนือของลาว รสชาติจัดว่าเบาที่สุดในบรรดาอาหารลาวทั้งสามภาค และเนื่องจากหลวงพระบางเคยเป็นเมืองหลวงของลาวอยู่เป็นเวลานาน แม้แต่ในยุคที่ฝรั่งเศสเข้ามาปกครอง มีเมืองหลวงอยู่ที่เวียงจันทน์ แต่พระมหากษัตริย์และราชสำนักยังคงอยู่ที่หลวงพระบาง อาหารแบบหลวงพระบางจึงถูกเปรียบเทียบว่าเป็นอาหารของผู้ดีหรืออาหารชาววัง  อาหารหลวงพระบางแท้มีรสเบาไม่จัดจ้าน ไม่มีพริกแกง มักไม่ใช้การผัดหรือทอดน้ำมัน แต่ใช้การนึ่ง ต้ม เป็นส่วนใหญ่ วิธีการปรุงง่าย ไม่ซับซ้อน ยกเว้นอาหารของชาววังในราชสำนัก จะมีขั้นตอนและวิธีการปรุงซับซ้อนขึ้น ซึ่งทุกวันนี้อาหารชาววังตำรับหลวงพระบางสามารถหารับประทานได้ตามร้านอาหาร บางแห่งในหลวงพระบางและเวียงจันทน์ 

ชื่อภาพที่ 43 : ซุบไก่ (Chicken Soup)  

                                        ที่มา : https://sites.google.com/site/mnmasean/xahar-prathes-law

                        ซุปไก่ (Chicken Soup) เป็นอาหารยอดนิยมของลาว มีส่วนผสมสำคัญ ได้แก่ ตะไคร้ ใบสะระแหน่  กระเทียม  หอมแดง รวมถึงรสชาติเปรี้ยว ๆ เผ็ด ๆ จากมะนาวและพริก รับประทานร้อน ๆ กับข้าวเหนียว

ชื่อภาพที่ 44 : สลัดหลวงพระบาง 

                                           ที่มา : https://sites.google.com/site/mnmasean/xahar-prathes-law

                                  สลัดหลวงพระบาง หน้าตาดูจะคล้ายกับสลัดผักน้ำ มีเพียงผักบางรายการที่เพิ่มเข้ามา และถั่วลิสงคั่ว โรยตอนสุดท้าย  ลักษณะของผักน้ำ ลำต้นขนาดเล็กยาว แต่อวบเพราะเลี้ยงอยู่ในแม่น้ำ เวลาเคี้ยวจะรู้สึกถึง ความกรอบของผัก พบเห็นได้ตามตลาดเช้า

อาหารประเทศบรูไน

                                                       ชื่อภาพที่ 40 :Daging Masak Lada Hitam

                                                       ที่มา : http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=vinitsiri&month

                           อาหารบรูไน มีลักษณะคล้ายกับอาหารของประเทศเพื่อนบ้าน ได้แก่ มาเลเซีย สิงคโปร์ และอินโดนีเซีย   นอกจากนั้น ยังได้รับอิทธิพลเพิ่มเติมจากอินเดีย จีน ไทยและญี่ปุ่น ปลา และข้าวเป็นอาหารหลัก เนื้อวัวรับประทานน้อย เพราะมีราคาแพง เนื่องจากอิทธิพลของศาสนาอิสลาม อาหารที่รับประทานจึงเป็นอาหารฮาลาล หลีกเลี่ยงเนื้อหมู และห้ามดื่มแอลกอฮอล์ในบรูไน

                          อาหารบรูไน มักจะมีรสเผ็ด และปกติกินกับข้าวหรือก๋วยเตี๋ยว อาหารที่เป็นที่นิยมได้แก่ เรนดังเนื้อ nasi lemak และ nanas puteri ของหวานที่นิยมในประเทศบรูไน คือ ambuyat ทำจากสาคูห่อด้วยไม้ไผ่ และจิ้มซอสผลไม้รสเปรี้ยว เครื่องดื่มทั่วไป ได้แก่ น้ำผลไม้ ชาและกาแฟ  อาหารจากจีน และอินเดีย มีอยู่ในบรูไนมากเช่นกัน   อาหารบรูไนมีลักษณะคล้ายกับอาหารของประเทศเพื่อนบ้านได้แก่ มาเลเซีย สิงคโปร์ และอินโดนีเซีย นอกจากนั้นยังได้รับอิทธิพลเพิ่มเติมจากอินเดีย จีน ไทยและญี่ปุ่น ปลาและข้าวเป็นอาหารหลัก เนื้อวัวรับประทานน้อยเพราะมีราคาแพง เนื่องจากอิทธิพลของศาสนาอิสลาม อาหารที่รับประทานจึงเป็นอาหารฮาลาล หลีกเลี่ยงเนื้อหมู และห้ามดื่มแอลกอฮอล์ในบรูไน  อาหารบรูไนมักจะมีรสเผ็ดและปกติกินกับข้าวหรือก๋วยเตี๋ยว อาหารที่เป็นที่นิยมได้แก่ เรนดังเนื้อ nasi lemak และ nanas puteri ของหวานที่นิยมในประเทศบรูไนคือ ambuyat ทำจากสาคูห่อด้วยไม้ไผ่และจิ้มซอสผลไม้รสเปรี้ยว เครื่องดื่มทั่วไป ได้แก่ น้ำผลไม้ ชาและกาแฟ อาหารจากจีนและอินเดียมีอยู่ในบรูไนมากเช่นกัน

อาหารประเทศพม่า

อาหารประเทศพม่า

               พม่าเป็นเพื่อนบ้านของไทยมาแต่โบราณ   แต่จะเรียกว่าเพื่อนฝูงในบ้านถัดไปก็ไม่เต็มปากนัก    ด้วยว่าทำสงครามกันมายืดเยื้อหลายครั้งคราว  ดังนั้นการถ่ายทอดแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรม จึงไม่ได้เกิดในชีวิตประจำวันอย่างประเทศที่เขาทำมาค้าขายกันเป็นปกติ   เมื่อเรือนไทยเปิดห้องครัว   คิดว่าจะเก็บเรื่องอาหารการกินของประเทศอื่นๆมาเล่าเปิดกระทู้บ้าง เล็กๆน้อยๆ เท่าที่จะหาได้  เผื่อจะมีท่านผู้รู้มาร่วมวงด้วย  ไปค้น หนังสือในตู้ ก็ได้เรื่องอาหารพม่า  ซึ่งเขียนมาหลายสิบปีแล้วโดยคุณสุกิจ นิมมานเหมินท์    ปัจจุบันอาหารพม่าจะเปลี่ยนไปมากน้อยแค่ไหนก็ไม่ทราบ  แต่คิดว่าอาหารดั้งเดิมน่าจะยังมีอยู่  โดยพื้นฐาน  อาหารพม่าคล้ายคลึงกับอาหารไทยมากพอสมควร  เพราะเครื่องปรุงมีทำนองเดียวกัน  เช่น กะปิ น้ำปลา ขมิ้น พริก มะขาม  หน่อไม้ ตำลึง ยอดฟักทอง  บวบ น้ำเต้า กระเจี๊ยบ ถั่วพู และขี้เหล็กส่วนวิธีทำก็แบบเดียวกันคือ  แกง ต้ม ยำ ผัด  หมก (งบ) และห่อหมก(นึ่ง) มีแกงส้ม  ต้มยำ  แกงเลียง   น้ำยา ที่เรากินกับขนมจีน  พม่าก็มีพม่ายังมีข้าวแช่อีกด้วย เรียกว่า ข้าวติงยัน  แปลว่า ข้าวสงกรานต์

            เนื่อง จากพม่าอยู่ใกล้อินเดีย   อิทธิพลอาหารแขกจึงมีอยู่ในพม่ามากกว่าไทย   เครื่องปรุงอย่างหนึ่งคือน้ำมันเนยใส  ใส่ในอาหารเหมือนคนไทยใส่กะทิ  นอกจากนี้ยังใส่ขมิ้น  ผงกะหรี่  และฉุนด้วยเครื่องเทศมากกว่าอาหารไทย   ส่วนอิทธิพลจากอาหารจีน ก็เห็นจากเครื่องปรุง ที่ใส่ซีอิ๊วหรือน้ำปลาถั่ว   ถั่วเน่า เต้าหู้  ขิง และหอม พม่ามีอาหารจานเดียวแบบไทย  ได้แก่ก๋วยเตี๋ยว และขนมจีน

                                                                          ชื่อภาพที่ 37  :       หล่าเพ็ด (Lahpet)

                                                                          ที่มา : https://sites.google.com/site/mnmasean/xahar-prathes-phma

                              หล่าเพ็ด (Lahpet) เป็นอาหารยอดนิยมของพม่า คือใบชาหมักทานกับเครื่องเคียง เช่น กระเทียมเจียว  ถั่วชนิดต่าง ๆ งาคั่ว กุ้งแห้ง ขิง มะพร้าวคั่ว จัดว่าเป็นอาหารว่างคล้ายกับยำเมี่ยงบ้านเรานั่นเอง หล่าเพ็ดเป็นจานที่ขาดไม่ได้ในโอกาสพิเศษหรือเทศกาลสำคัญ ๆ ว่ากันว่าไม่มีงานเลี้ยงหรืองานเฉลิมฉลองใดจะสมบูรณ์ได้หากไม่มีอาหารยอดนิยมอย่างหล่าเพ็ด

            ชื่อภาพที่ 38  :    ขนมจีนน้ำยาพม่า (Mo Hin Ga) 

                                                   ที่มา : https://sites.google.com/site/mnmasean/xahar-prathes-phma

                           ขนมจีนน้ำยาพม่า (Mo Hin Ga) คือขนมจีนน้ำยาที่ทำจากปลา ไม่มีกระทิ จะเรียกว่าน้ำยาป่าก็ได้ ชาวพม่าจะทาน Mo Hin Ga กันในตอนเช้า ร้าน Mo Hin Ga ส่วนใหญ่ก็จะเป็นแผงลอย อยู่ตามข้างถนน ราคาก็ชามละ 200 - 500 จัต  (ประมาณ 6 - 15 บาท) ถ้า 500 จัตก็จะเป็น Mo Hin Ga ในร้าน ตามโรงแรม 5 ดาว บางวันอาจจะมี Mo Hin Ga  เป็นอาหารเช้าด้วย น้ำยา Mo Hin Ga จะใช้ปลาน้ำจืดเป็นหลักพวก ปลาดุก ปลาช่อน ผักที่ใส่ในน้ำยาก็จะเป็น หยวกกล้วยและใช้พวกแป้งถั่ว (Chickpea floor) หรือ ข้าวคั่วเพื่อทำให้น้ำแกงข้น จากนั้นก็โรยหน้าด้วยถั่วเหลืองทอด ไข่ต้ม  ปลาเส้นทอด ปลาท่องโก๋ ผักชี ปรุงรสด้วยพริกป่น และมะนาว

อาหารมาเลเซีย

นาซีลมะก์

                 ที่มา :http://th.wikipedia.org/wiki:Nasi_Lemak,_Mamak,_Sydney.jpg

                    นาซี ลมะก์ (มาเลย์: Nasi lemak; อักษรยาวี: ناسي لمق) เป็นข้าวเจ้าหุงกับกะทิ ซึ่งพบในมาเลเซีย บรูไน สิงคโปร์ หมู่เกาะรีเยา และภาคใต้ของประเทศไทย มาเลเซียกล่าวว่าอาหารชนิดนี้เป็นอาหารประจำชาติและเป็นมรดกทางวัฒนธรรมของมาเลเซีย แม้ว่าจะมีการแพร่กระจายในบริเวณอื่นๆอาหารนี้เป็นคนละชนิดกับนาซี ดาฆัง หรือนาซี ดาแฆ ที่เป็นที่นิยมทางชายฝั่งตะวันออกของบบคาบสมุทรมาเลย์ คือกลันตันและตรังกานู แต่ทั้งนาซีลมะก์และนาซีดาแฆก็เป็นอาหารเช้าที่แพร่หลาย   คำว่านาซี ลมะก์ ในภาษามาเลย์หมายถึงข้าวมัน โดยนำข้าวไปแช่ในกะทิ แล้วนำส่วนผสมไปนึ่ง กระบวนการปรุงคล้ายกับอาหารอินโดนีเซียคือนาซิอูดุก บางครั้งจะเติมใบเตยหอมลงบนข้าวขณะนึ่งเพื่อให้เกิดกลิ่นหอม อาจเพิ่มเครื่องเทศบางชนิด ได้แก่ ขิง และตะไคร้เพื่อเพิ่มความหอมการรับประทานแบบพื้นบ้านจะห่อด้วยใบตอง ใส่แตงกวาหั่น ปลาร้าทอด (ikan bilis) ถั่วลิสงอบ ไข่ต้มแข็ง และซัมบัลซึ่งเป็นซอสมีลักษณะคล้ายน้ำพริก รสเผ็ด นาซีลมะก์นี้อาจจะรับประทานคู่กับไก่ทอด (ayam goreng) ผักบุ้งผัด หมึกผัดพริก (sambal sotong) หอยแครง แตงกวาดอง (acar) เรินดังเนื้อ (แกงเนื้อกับกะทิและเครื่องเทศ) หรือปอดวัว (paru) อาหารเหล่านี้ส่วนใหญ่มีรสเผ็ด  นาซี ลมะก์ เป็นที่นิยมรับประทานในมาเลเซียและสิงคโปร์ นิยมกินเป็นอาหารเช้าทั้งสองประเทศ หรือรับประทานในภัตตาคารเป็นอาหารกลางวันหรืออาหารเย็น มีขายทั้งในศูนย์อาหารของสิงคโปร์และข้างถนนในมาเลเซีย นาซี ลมะก์ กูกุส (Nasi lemak kukus) หรือข้าวมันนึ่ง เป็นอีกชื่อหนึ่งของนาซี ลมะก์ที่ปรุงให้สุกด้วยการนึ่ง 

 

รูปแบบที่หลากหลาย

           ในมาเลเซียและสิงคโปร์ นาซี ลมะก์ มีรูปแบบที่หลากหลาย ซึ่งแปรผันไปตามผู้ปรุงจากต่างวัฒนธรรม นาซี ลมะก์แบบดั้งเดิมของมาเลเซียพบทางตอนใต้และตอนกลางของคาบสมุทรมาเลย์ชาวมา เลย์เชื้อสายจีนและอินเดียนิยมบริโภคนาซีลมะก์เช่นกัน ซัมบัลที่รับประทานคู่กับนาซีลมะก์มีตั้งแต่รสเผ็ดจนถึงรสหวาน นาซี ลมะก์ทางตะวันตกเฉียงเหนือมักบริโภคคากับแกงด้วย ส่วนทางตะวันออกเฉียงเหนือ นาซี ดาแฆ ข้าวยำหรือนาซี กราบู และนาซี เบอร์ลวกเป็นที่นิยมมากกว่า ส่วนในรัฐซาราวักและซาบาห์ ไม่นิยมรับประทานนาซี ลมะก์

• แบบของชาวมาเลย์เชื้อสายอินเดีย คล้ายคลึงกับรูปแบบดั้งเดิมของชาวมาเลย์ ต่างกันที่ชาวมาเลย์เชื้อสายอินเดีย ส่วนใหญ่นับถือศาสนาฮินดูและไม่รับประทานเนื้อวัว
• แบบของชาวมาเลย์เชื้อสายจีน จะมีแบบที่ใช้เนื้อหมูในการปรุงซึ่งไม่ใช่อาหารฮาลาล
• แบบของหมู่เกาะรีเยา นิยมใส่ปลาชิ้นเล็กที่เรียกอีกัน ตัมบัน ซึ่งมักจะทอดให้กรอบ กินกับซัมบัล
• แบบของชาวสิงคโปร์เชื้อสายมาเลย์ นิยมใช้ปลาร้า ที่เรียกอีกัน บีลิส ถั่ว ปลาทอด แตงกวา บางครั้งใส่ไข่
• แบบของชาวสิงคโปร์เชื้อสายจีน นิยมใส่มะรุมทอด ลูกชิ้นปลา และ แกงผัก
• แบบมังสวิรัติ มักพบในกัวลาลัมเปอร์ โดยแทนที่ปลาหมักด้วย ปลาร้าเจ

                                   
 อาหารประจำชาติของมาเลเซีย 

นาซิ เลอมัก (Nasi Lemak) 

           ที่มา : https://sites.google.com/site/mnmasean/xahar-prathes-maleseiy   

                          นาซิ เลอมัก (Nasi Lemak) อาหารยอดนิยมของมาเลเซีย คือข้าวหุงกับกะทิและใบเตย ทานพร้อมเครื่องเคียง 4 อย่างได้แก่ ปลากะตักทอดกรอบ แตงกวาหั่น ไข่ต้มสุก และถั่วอบ นาซิ เลอมักแบบดั้งเดิมจะห่อด้วยใบตองและมักทานเป็นอาหารเช้า แต่ในปัจจุบัน กลายเป็นอาหารยอดนิยมที่ทานได้ทุกมื้อ และแพร่หลาย    ในประเทศเพื่อนบ้านอีกหลายแห่ง เช่น สิงคโปร์ และภาคใต้ของไทย

อาหารกัมพูชา

อาม็อก

         ที่มา : http://203.172.142.8/en/images/stories/news/amokincoconut.jpg

     อาหารกัมพูชา หรือ อาหารเขมร เป็นอาหารที่บริโภคกันอย่างแพร่หลายในประเทศกัมพูชาอาหารของกัมพูชามีทั้งผลไม้ ข้าว ก๋วยเตี๋ยว เครื่องดื่ม ขนมและซุปต่างๆ อาหารหลักสำหรับชาวกัมพูชาเป็นข้าว ที่รับประทานเกือบทุกมื้อ แต่ก๋วยเตี๋ยวยังเป็นที่นิยม กับข้าวมีความหลากหลายทั้งที่เป็นแกง ซุป ทอดและผัด มีพันธุ์ข้าวจำนวนมากในประเทศกัมพูชารวมทั้งข้าวหอมและข้าวเหนียว ข้าวเหนียวนิยมรับประทานเป็นของหวานกับกับผลไม้เช่นทุเรียน

   อาหารเขมรมากมีความคล้ายคลึงกับอาหารของเพื่อนบ้านเช่นประเทศไทยแม้ว่าโดยทั่วไปจะไม่เผ็ดเท่า และเวียดนามที่มีประวัติศาสตร์ร่วมกันในการเป็นอาณานิคมฝรั่งเศสในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นอกจากนี้ยังได้รับอิทธิพลจากอาหารจีนและ ฝรั่งเศสที่เคยมีอิทธิพลต่อกัมพูชาในประวัติศาสตร์ อาหารประเภทแกงหรือที่เรียกว่ากะหรี่  แสดงร่องรอยของอิทธิพลทางวัฒนธรรมจากอาหารอินเดีย ก๋วยเตี๋ยวเส้นหลายรูปแบบแสดงอิทธิพลของอาหารจีน กะทิเป็นส่วนผสมหลักของแกงกะหรี่เขมรและของหวาน ขนมปังฝรั่งเศสเป็นอาหารที่ได้รับอิทธิพลจากยุคอาณานิคม ซึ่งชาวกัมพูชามักจะกินกับปลากระป๋องหรือไข่ กาแฟปรุงด้วยนมข้นหวานเป็นตัวอย่างของอาหารเช้ากัมพูชาในกัมพูชาแบบหนึ่ง

 ชาวกัมพูชานิยมกินปลาเป็นอาหารหลัก ปลาที่จับได้จะนำมาทำเป็นอาหารประเภทเดียวกับปลาร้าของไทย เรียกว่า  ปลาฮก  กัมพูชามีขนมจีนน้ำยาเป็นอาหารประจำชาติ และมีแกงซัมลอ-มจูล หรือ แกงเปรี้ยว ส่วนอาหารทั่วๆไป ได้แก่ กูนเตี๋ยวปรอแฮดสัดโก (ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นเนื้อสด) บายบวย (ข้าวผักไก่ทอด)  เป็นอาหารยอดนิยมของชาวกัมพูชา

          อาม็อก (Amok) เป็นอาหารคาวยอดนิยมของกัมพูชา มีลักษณะคล้ายห่อหมกของไทย โดยเป็นการนำเนื้อปลาสด ๆ ลวกพริกเครื่องแกง และกะทิ แล้วทำให้สุกโดยการนำไปนึ่ง ซึ่งนอกจากจะใช้เนื้อปลาแล้ว อาจเลือกใช้เนื้อไก่แทนก็ได้ ส่วนสาเหตุที่คนในประเทศกัมพูชานิยมรับประทานปลา เนื่องจากสภาพภูมิประเทศของกัมพูชามีแหล่งน้ำอุดมสมบูรณ์ ทำให้ปลาเป็นอาหารที่หารับประทานได้ง่าย

อาหารเวียดนาม

              

บัญ แซ่วหรือขนมเบื้องญวน                                                       

         ที่มา : http://th.wikipedia.org/

 บั๋นจึง

  ที่มา : http://th.wikipedia.org/:Nguyen.jpg

ชาวเวียดนามกินข้าวเจ้าเป็นอาหารหลัก แต่ก็รับประทานข้าวเหนียวด้วย อาหารที่ปรุงด้วยแป้ง และมีไส้ รวมถึงขนมปังฝรั่งเศส ชาวเวียดนามเรียกว่า "บั๋น" อาหารที่ปรุงด้วยข้าวเหนียวที่เป็นที่นิยมในเวียดนามได้แก่บั๋นจึง ข้าวต้มไส้ถั่ว ห่อด้วยใบตองเป็นรูปสี่เหลี่ยมบั๋นหย่าย ข้าวต้มไส้ถั่ว ห่อด้วยใบตองเป็นรูปทรงกลม , บั๋นหล่ากาย ขนมทำจากแป้งข้าวเหนียว นวดกับใบป่านจนดำ ไส้ทำจากถั่ว , ชาวเวียดนามมีอาหารที่ได้รับอิทธิพลจากก๋วยเตี๋ยวของจีน เรียกว่า "เฝอ" ซึ่งได้ปรับปรุงจนมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง ขนมจีนในภาษาเวียดนามเรียก"บุ๋น" ซึ่งมีรูปแบบการปรุงที่หลากหลาย เช่น  บุ๋นบ่อเหว เป็นขนมจีนน้ำใส่เนื้อวัวหรือเนื้อหมู เป็นอาหารที่มีชื่อเสียงของเว้  , บุ๋นทิดหนึง ขนมจีนหมูย่าง  , บุ๋นบ่อ ขนมจีนหน้าเนื้อ

เอกลักษณ์

อาหารเวียดนามเป็นอาหารที่กินผักสดหลากหลายชนิดในแทบทุกเมนู และมีน้ำจิ้มที่หลากหลาย เครื่องปรุงรสส่วนใหญ่เป็นแบบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มากกว่าจีน เช่น เครื่องปรุงรสเปรี้ยวใช้มะขาม มะนาว ไม่นิยมน้ำส้มสายชู เครื่องปรุงรสเค็ม ส่วนใหญ่เป็น น้ำปลา น้ำกะปิ รองลงไปเป็นกะปิ ปลาร้า กุ้งจ่อม ใช้ซีอิ๊วแบบจีนน้อยมาก

อาหารแต่ละภูมิภาค

- อาหารเวียดนามภาคเหนือ มีอิทธิพลของอาหารจีนปรากฏชัดกว่าภูมิภาคอื่น มีแกงจืดแบบจีน และการผัดแบบจีนแพร่หลายมากกว่าภาคอื่นๆ

- อาหารเวียดนามภาคกลาง ศูนย์กลางอยู่ที่เว้ มีอิทธิพลของอาหารในวังปรากฏชัดเจนมาก และมีรสเผ็ดมากกว่าอาหารภาคอื่น

- อาหารเวียดนามภาคใต้ มีอิทธิพลของอาหารอินเดียและอาหารกัมพูชาปรากฏมากกว่า ใช้ผัก ผลไม้และเนื้อสัตว์ที่หลากหลายกว่า

- ชาวเวียดนามมีอาหารที่ได้รับอิทธิพลจากก๋วยเตี๋ยวของจีน เรียกว่า "เฝอ" ซึ่งได้ปรับปรุงจนมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง ขนมจีนในภาษาเวียดนามเรียก"บุ๋น" ซึ่งมีรูปแบบการปรุงที่หลากหลาย เช่น

• บุ๋นบ่อเหว เป็นขนมจีนน้ำใส่เนื้อวัวหรือเนื้อหมู เป็นอาหารที่มีชื่อเสียงของเว้
• บุ๋นทิดหนึง ขนมจีนหมูย่าง
• บุ๋นบ่อ ขนมจีนหน้าเนื้อ

  

อาหารประจำชาติของชาวเวียดนาม

    แหนมหรือ เปาะเปี๊ยะเวียดนาม

                    ที่มา : https://sites.google.com/site/mnmasean/xahar-prathes-weiydnam

แหนม หรือ ปอเปี๊ยะเวียดนาม เป็นอาหารยอดนิยมของเวียดนาม หนึ่งในอาหารพื้นเมืองที่โด่งดังที่สุดของประเทศแผ่นแป้งทำจากข้าวจ้าว นำมาห่อไส้  ซึ่งอาจเป็นไก่ หมู กุ้ง หรือหมูยอ รวมกับผักที่มีสรรพคุณเป็นยานานาชนิด เช่น สะระแหน่  ผักกาดหอม ทานคู่กับน้ำจิ้มหวาน

                         เฝอ

                   ที่มา : https://sites.google.com/site/mnmasean/xahar-prathes-weiydna

เฝอ เป็นก๋วยเตี๋ยวของชาวเวียดนามที่พัฒนามาจากการทำก๋วยเตี๋ยวของจีน เฝอมีลักษณะคล้ายก๋วยเตี๋ยวของไทยแต่ต่างกันที่เส้น น้ำซุป และเครื่องเคียง และบางครั้งก็เรียกเป็น ก๋วยเตี๋ยวเวียดนาม หรือ ก๋วยจั๊บเวียดนาม